چگونه خواب آلودگی را در حین رانندگی مهار کنیم؟

تین نیوز

من می توانم جلوی خوابیدنم را هنگام رانندگی بگیرم.

به گزارش تین نیوز، این یکی از مرگبارترین تصورات راننده هاست.

کسانی که موقع رانندگی خوابشان گرفته و از تصادف جان سالم به در برده اند می گویند که تا آخرین لحظه فکر می کردند که می توانند چشمان خود را کنترل کنند ولی اصلا یادشان نمی آید که چه زمانی خواب شان برده تا این که با صدای تصادف یا سرنشینان از خواب پریده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

..

بلند کردن صدای رادیو یا موسیقی، خوردن چای و نسکافه، جویدن آدامس یا پایین کشیدن شیشه ها هم تنها خود فریبی هستند.

خود فریبی دیگر این است: فقط چند کیلومتر باقی مانده است تا به مقصد، پمپ بنزین یا استراحتگاه بین راهی برسم.

غافل از این که فاجعه درست در همین چند کیلومتر محدود در کمین است.

واژگونی، مهم ترین پیامد خواب آلودگی است.

یک ربع خوابیدن در جای امنی کنار جاده، می تواند زندگی شما و دیگران را نجات دهد: 15 دقیقه طلایی.

اصلا و اصلا و اصلا به خواب مجال ندهید پشت فرمان سراغ چشمان تان بیاید، حتی اگر 5 کیلومتر هم تا مقصد باقی است، آن 15 دقیقه طلایی برای خوابیدن را فراموش نکنید.

گاهی وقت ها، یک ربع خواب سبک می تواند شما را از مرگ، قطع نخاع و ... نجات دهد.

اگر هم راننده نیستید، حواس تان به راننده باشد تا خوابش نبرد.

وقتی همه سرنشینان خواب هستند، راننده هم تحت تأثیر فضای خواب آلوده، به خواب می رود و همه را به کشتن می دهد.

وظیفه سرنشینان در سرحال نگه داشتن راننده را جدی بگیرید.

خستگی و خواب آلودگی و رانندگی یکنواخت در طول مسیر عامل اصلی واژگونی را تشکیل می دهند.

 تصادفات نیز عمدتا در مسیرهای کویری به وقوع پیوسته است.

استفاده از کمربند ایمنی در سرنشینان عقب خودرو میزان آسیب در زمان تصادفات و خصوصا  تصادفات منجر واژگونی را کاهش می دهد.

12 ظهر تا 8 شب بیشترین زمان واژگونی خودروها است.

برخی گمان می برند که بیشترین تصادفات منجر به واژگونی در  شب به وقوع می پیوندد ولی بدانید که مطابق آمارهای پلیس بیشترین واژگونی ها در نوروز ۱۴۰۱در ساعت 12 ظهر تا 8 شب به وقوع پیوسته است.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید

منبع: تین نیوز

کلیدواژه: تصادف پمپ بنزین خواب آلودگی تصادفات جاده ای خواب آلودگی حوادث رانندگی واژگونی خودرو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tinn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۳۰۹۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اولین اداره و قوانین راهنمایی و رانندگی؛ سرعت بالای ۱۵ کیلومتر در ساعت ممنوع!

اولین آیین‌نامه رانندگی در زمان «وستد» تهیه و تنظیم شد. آن‌ها به تربیت علمی افسران و افراد شهربانی پرداختند و بعد از آن امور انتظامی تهران را بین ۱۰ کلانتری تقسیم کردند. وستداهل خود ریاست نظمیه را به عهده گرفت و برگداهل ریاست آگاهی و وارفاس هم رئیس پلیس شد.

به گزارش همشهری آنلاین، در ادامه این راه در سال ۱۳۰۰ در اداره پلیس شعبه‌ای به نام شعبه «آلات ناقله» در خیابان باب همایون دایر شد که با ۱۰ مامور که از بین پاسبان‌ها انتخاب شده بودند کار کنترل عبور و مرور اتومبیل‌ها را به عهده گرفتند. علامت مشخصه آن‌ها هم بازوبند سفیدی بود که به بازوی چپ خود می‌بستند.

ریاست این شعبه به شخصی به نام فتح الله‌خان بهنام واگذار شد و او اولین رئیس راهنمایی و رانندگی محسوب می‌شد و درجه نایب اولی یعنی ستوان‌یکم داشت. اما اولین افسر آزمایش رانندگی که نام و امضایش به زبان فرانسه پای اوراق رانندگان زمان قاجاریه وجود دارد شخصی به نام «مسیو کلین» بود و بعد از او این سمت به ناصرخان انشاء، اولین متخصص نظمیه، محول شد.

ترجمه، تنظیم نظام‌نامه و آیین‌نامه که راننده هنگام روز در شهر و اماکن پرجمعیت ضمن حرکت از سمت راست باید با سرعت ۱۵ کیلومتر در ساعت و در خارج شهر ۲۵ کیلومتر در ساعت و شب‌ها با سرعت ساعتی ۱۰ کیلومتر براند و یا اینکه در موقع نزدیک شدن به حیوانات از قبیل اسب و قاطر که طبعاً از صدای ماشین وحشت دارند از سرعت اتومبیل خود بکاهند و آرام حرکت کنند تا باعث وحشت و رم کردن حیوانات نشوند، از جمله قوانینی بود که او تنظیم کرده است.

تهرانی‌ها، حدود ۲۳ مرداد ۱۳۰۵ خبری خواندند در روزنامه‌های آن دوره، که در متنش آمده بود، با توجه به دستورات آقای رئیس نظمیه و تأکیدات بلدیه‌چی «بوذرجمهری» مأمورینی در شهر گماشته شده تا از تصادفات و تخلفات شوفر‌ها جلوگیری شود.

اوایل خرداد سال ۱۳۰۷، شوفر‌ها با انتشار اطلاعیه از طرف اداره کل تشکیلات نظمیه مملکتی با این متن «به خاطر مخاطرات متصوره و حسن تنظیم ایاب و ذهاب وسایل نقلیه تابلو‌های راهنما از طرف این اداره در گوشه و کنار معابر نصب می‌شود. شوفر‌ها هم باید بروند نظمیه و قوانین و اسلوب عبور و مرور را بخوانند تا زمانی که قوانین و نظام‌نامه تدوین شود و بتوانند بروند شعبه تأمین عبور و مرور در میدان سپه که دفترچه را بخرند و اطلاعات کسب کنند.»

داوطلبان دفترچه نظام‌نامه را خریدند و خواندند. ۲ سال بعد، اواخر دی ماه، وقتی تعداد اتول‌ها آن‌قدر زیاد شد که آدم‌ها در روزنامه گلایه بنویسند از تعدادشان، مقررات جدیدی در ۳۲ ماده تنظیم شد. در این قوانین آمده بود که باید اوراق ۴ گانه، یعنی تصدیق نظمیه، مالکیت، مالیات و معاینه اگر تاکسی است، همیشه همراه شوفر باشد. پلاک ماشین با روشنایی عقب ماشین روشن شود و در عین حال چراغ نور قرمز پشتی و ۲ چراغ جلو، بعد از غروب آفتاب روشن باشند. صدای بوق‌شان هم تا ۱۰۰ متر دورتر شنیده شود.

در سال ۱۳۴۷ پلیس راه ژاندارمری در تهران تاسیس شد و سال ۱۳۵۳ امور راهنمایی و رانندگی تهران طبق قانون به شهرداری واگذار و در نهایت ۱۲ فروردین ۱۳۷۰ نیرو‌های انتظامی سازمان راهنمایی و رانندگی، پلیس راه و ژاندارمری با یکدیگر ادغام شدند و معاونت راهنمایی رانندگی و حمل و نقل ناجا شکل گرفت.